De afgelopen weken heb ik een paar keer gehoord dat hoogsensitiviteit een hype genoemd werd. Wat me helemaal een beetje boos maakte was dat het een rich people problem werd genoemd, waar het ging over een huilbaby. Een baby die dag in, dag uit huilde en wat bleek: extreem overprikkeld was. Een huilbaby is echt niet altijd hooggevoelig en hooggevoelige baby’s zijn echt niet per definitie huilbaby’s. Maar, hoogggevoeligheid is wel iets waar je mee wordt geboren. Een eigenschap die bij je hoort. Zo’n 1 op de 5 mensen is hoogsensitief en zo langzaam maar zeker komt er meer erkenning voor. Als je het mij vraagt, mag die erkenning nog vele malen groter worden zodat het niet meer gezien wordt als hype.
Prof. E. Aron heeft er een herkenbare naam aan heeft gegeven, en sindsdien krijgen we er wat meer vat op. Daarvoor had het geen naam, maar het bestond natuurlijk wel. Ik kan me zo voorstellen dat iemand bijvoorbeeld “een hele sterke intuïtie” had of een “rijk zintuigelijk en emotioneel leven”. Inmiddels zijn er heel wat boeken geschreven over hooggevoeligheid en dat is fijn. Toch ontbreekt het vaak nog aan kennis.
Misverstanden
Twee misverstanden wil ik kort benoemen. De eerste is: hooggevoeligheid is iets dat je hebt of krijgt, zoals een aandoening. Niet waar. Hooggevoeligheid zit in je. Het heeft te maken met je zenuwstelsel dat op een bepaalde manier in elkaar zit, al vanaf dat je geboren wordt. Een HSP kan zeggen: ik ben hooggevoelig.
Een ander misverstand: hooggevoeligheid kun je niet zien bij baby’s. Natuurlijk zie je aan de buitenkant niet of een baby hooggevoelig is. Dat zal moeten blijken. Het is onzin om te zeggen dat een baby niet hooggevoelig kan zijn, omdat je -zoals ik al eerder zei- hooggevoelig bent en niet wordt, doordat je zenuwstelsel deze ‘extra antenne’ heeft. Zo ben je gemaakt.