Als iemand me vraagt of ik een hobby heb, dan zeg ik: fotograferen. Ik houd ervan! De natuur vast leggen, en er alles aan doen om het mooiste plaatje te krijgen. Wachten tot de zon zo ver is gezakt dat ik de meest mooie weerspiegeling heb op het natte strand zand. Of nog even een dag wachten totdat die bloem nog iets verder is uitgekomen. En natuurlijk maak ik met heel veel plezier foto’s van onze meisjes.
Er was een tijd dat ik ook heel veel foto’s maakte met mijn telefoon. Nog steeds is het misschien relatief veel te noemen, maar geloof me: het is veel minder. Er zijn tijden bij dat ik niet eens wekelijks een leuk plaatje op Instagram kan zetten. 😉 Dus, foto’s maken doe ik nog wel. Maar wel op een andere manier. Weet je hoe dat zit?
Confession…
Ik betrapte mezelf erop foto’s op een krampachtige manier te maken, om maar vast te kunnen houden aan het moment. Ik dacht zo vaak: het gaat zo snel, ik moet ALLES vast leggen, straks vergeet ik hoe het was. Herken je dat? Ik merkte aan mijzelf dat dat niet goed was. Ik raakte er soms zelfs van de kaart van. Soms lukte het me voor mijn gevoel niet om alles bij te kunnen houden.
Ruimte in mijn hoofd
Sinds mijn keuze om aandachtiger te leven, maak ik foto’s voor de herinnering. Om heerlijk terug te kunnen kijken hoe het was en daarvan opnieuw te kunnen genieten. En ja, dan vergeet je soms een beetje hoe het precies zat. Maar hoe losser je hiermee om gaat, hoe meer ruimte er in je hoofd komt om de herinnering ook op te slaan. Het heeft geen zin om krampachtig vast te houden aan het moment. Het heeft zin om het moment te beleven en het volledig in je op te nemen. En soms is dat alleen maar mooier zonder die camera erbij te pakken.
Foto’s zijn er dus nog genoeg, maar de manier waarop ik foto’s maak is veranderd. Het is een mindset en vooral genieten!
