In de auto op weg naar de “bloementuin” zingen we samen, spotten we koeien en paarden en als we wat verder turen, kunnen we zelfs over het Veluwemeer kijken en zien we windmolens. Er draaien er slechts een paar, heel zachtjes. Met 22 graden is het een perfecte dag voor ons uitje samen. Bloemen plukken.
Zo eens in de zoveel tijd zetten we tijd apart voor één van onze meisjes om iets speciaals te gaan doen. De vorige keer was manlief met de oudste gaan zwemmen en nu ging ik samen met haar weg. De pluktuin, vijftien autominuten bij ons vandaan, is gelukkig weer open.
Na een uiterst vriendelijk welkom van de eigenaresse én haar hond, lopen we naar de tuin. Gewapend met een emmertje en een tuinschaar. We lopen over een pad van helder groen gras en aan weerszijden worden we al verwend met het aanblik van prachtige veldbloemen. Roze, rood, paars, blauw, noem maar op!
Terwijl het zonnetje weer achter de wolken vandaan komt, voelen we ook nog eens de warmte op ons gezicht. “Daar is de zon weer! Lekker hè?” zegt dochterlief enthousiast. Ze geniet van alle bloemen en er wordt er bijna geen één overgeslagen zonder dat ze er aan ruikt. Terwijl we door de grote pluktuin lopen zie ik hoe ze alles in haar opneemt. “Mooi hè?!” We genieten van de tijd samen rondstruinend in de pluktuin, mét uitzicht op de windmolens! We kiezen een aantal bloemen uit en zo stellen we een fantastisch kleurrijk boeket samen. Die nemen we mee naar huis.
Na een poosje krijg ik de vraag of we weer naar huis toe gaan. Ja, lieverd… We gaan weer naar huis toe. Al dit moois, maakt ook veel indruk. We kijken nog eventjes bij de konijntjes, terwijl ze me stevig vast heeft. We nemen het boeket bloemen mee richting de auto en ik zie ineens de achterkant van het welkomsbord. Er staat: “Alles wat je aandacht geeft, groeit.” Dat geldt zeker niet alleen voor de bloemen in de tuin, dat heb ik na deze ochtend opnieuw bevestigd gekregen.